ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΥΝΕΛΙΩΝ
ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΝΕΛΙΩΝ
Ονομαζότανε άλλοτε και Πανώλη των τρωκτικών. Προσβάλλει τους λαγούς, τα κουνέλια, το αγριοκούνελο, και τον υδρόβιο αρουραίο.
Είναι αρρώστια μολυσματική και μεταδίδεται με τα νωπά δέρματα, τα απορρίματα και δια μέσου του αίματος και των ούρων.
Τα συμπτώματα της αρρώστιας δεν είναι επακριβή. Οι λαγοί και τα κουνέλια σέρνονται στο έδαφος και είναι εύκολο να τα πιάσει κανείς. Τα προσβλημένα ζώα δεν αδυνατίζουν, αλλά πεθαίνουν σε καλή κατάσταση. Η αρρώστια εκφράζεται με μια υπερτροφία και μια εξέλκωση των γαγγλίων του λαιμού και των βουβώνων, όπως επίσης και με υπερτροφία της σπλήνας, που παίρνει μορφή κυλινδρική. Ο πηλωρός μερικές φορές αιμοραγεί.
Η θεραπεία γίνεται μόνο κατόπιν κτηνιατρικής γνωμάτευσης, με ειδικό αντιπυρετικό εμβόλιο.
ΠΑΣΤΕΡΕΛΩΣΗ - ΣΗΨΑΙΜΙΑ
Η ασθένεια αυτή σηψαιμική στη βάση, εμφανίζεται με υποδόρια αποστήματα, συχνά πυώδη, και πνευμονία. Σκοτώνει πολύ σύντομα και αιφνιδιαστικά πάρα πολλά κουνέλια και κουνελάκια. Οφείλεται στην είσοδο στον οργανισμό του κουνελιού του μικροβίου Pasteurella multocida, Pasteurela cuniculida. Εμφανίζεται με μορφή οξεία αλλά και υπεροξεία.
Στην οξεία μορφή η διάγνωση είναι δυνατή κλινικά και νεκροσκοπικά. Ύστερα από περίοδο 4-6 ημερών τα προσβλημένα κουνέλια παρουσιάζουν ανορεξία, αύξηση των καρδιακών παλμών (σφιγμών) και υψηλή θερμοκρασία (πυρετό). Τα συμπτώματα αυτά διαρκούν 2-3 ημέρες. Μετά τα κουνέλια παρουσιάζουν βήχα, δύσπνοια και συχνά φαγούρα στη μύτη και ακολουθεί το συνεχές ξύσιμο, η δύσπνοια εντονότερη και δάκρυσμα των ματιών. Μετά από λίγο χρόνο παρουσιάζονται επιπλοκές με εντερίτιδα, διάροια, ηπατίτιδα, τυμπανισμό, περιτο-νίτιδα και πνευμονία συνήθως μετά τη ρινίτιδα, το λεγόμενο μολυσματικό συνάχι, ή μολυσματική κόρυζα.
Στην υπεροξεία μορφή, που εκδηλώνεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τόσο που δεν προλαβαίνομε να διαπιστώσομε ότι το ζώο είναι άρωστο. Και ενώ το βράδυ νομίζομε ότι είναι καλά στην υγεία τους, το πρωί τα βρίσκομε νεκρά. Για το λόγο αυτό η διάγνωση της είναι δύσκολη και επιτυγχάνεται μόνο εργαστηριακά.
Τα άρρωστα ζώα μαζεύονται σε μια γωνιά του κλωβού, με το κεφάλι χαμηλά, τα μάτια μισόκλειστα και με πυρετό 41,5°-42°. Το πρωί τα βρίσκομε νεκρά από σηψαιμία.
Στην υπεροξεία μορφή της παστερέλωσης η μιασματικότητα του μικροβίου και η ταχύτητα της εξέλιξης είναι τόσο γρήγορη που καμιά θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική.
Άλλη μορφή με την οποία παρουσιάζεται η ασθένεια είναι πυρετός, μικροαποστήματα σε διάφορα μέρη του σώματος, που πολλές φορές φτάνουν το μέγεθος αυγού, επίσης μαστίτιδα και πυώδη μητρίτιδα.
Η παστερέλωση είναι η περισσότερο διαδομένη αρρώστια στην κουνελοτροφία και είναι ασθένεια αναπνευστική. Σε προχωρημένες μορφές η δράση του ικροβίου Pasteurella συνδέεται με αυτή των λοιμογόνων δευτερευόντων σπερμάτων, σταφυλόκοκος, στρεπτόκοκος κ.λπ., που προσβάλουν τον οργανισμό και προκαλούν τις πνευμονίες.
Θεμελιώδη χαρακτηριστικά του λοιμογόνου σπέρματος είναι, η ασθενής αντίσταση του οργανισμού στο περιβάλλον, θερμότητα, ξηρασία, αντισηπτικά κλπ.
Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με επαφή, με το νερό που πίνουν, ή με τις μολυσμένες τροφές, μέσω της κόπρου των κουνελιών, με τα τσιμπούρια, τους ψύλους, τις ψείρες και άλλα. Κατά τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννα η κουνελομητέρα μπορεί να μεταδόσει την ασθένεια στα νεογέννητα από το αναπνευστικό της σύστημα.
Η εξέλιξη της ασθένειας εξαρτάται, από την ανθεκτικότητα του οργανισμοί του ζώου, της μιασματικότητας του λοιμογόνου σπέρματος, της έντασης των συντελεστών που την προδιαθέτουν, την εμφάνιση δευτερογενών λοιμογόνων κ.λπ.
Ανακεφαλαιόνοντας διακρίνομε τρεις μορφές συμπτωμάτων της ασθένειας.
Αιμοραγική σηψαιμία, που εκδηλώνεται με υψηλή θερμοκρασία του κουνελιού που φθάνει τους 39° βαθμούς, με δύσπνοια, θαμπά μάτια, μερικές φορές ελαφριά διάροια, τρίχες μπερδεμένες και αμέσως θάνατος. Γιαυτό και ονομάζεται κεραυνοβόλος θάνατος.
Συνήθης κατάρρους, που εκδηλώνεται με συχνό πτάρνισμα, άνοδο της θερμοκρασίας του σώματος και λαμπερή βλέννα εξέρχεται από τη μύτη του. Μόνο ένα πτάρνισμα δεν είναι ενδεικτικό της ασθένειας.
Κακοήθης κατάρρους ή κόρυζα (οξύς κατάρρους των ρινικών και οπτικών βλενογόνων). Εκδηλώνεται με συνεχές ασταμάτητο πτάρνισμα και πυρετό. Το ζώο κοιμάται μέσα στο κλουβί και από τη μύτη του τρέχει πυώδης βλέννα. Μερικές φορές σχηματίζονται αποστήματα στο λαιμό και στη ράχη.
Ο κατάρρους αυτός είναι μολυσματικός και θανατηφόρος. Πολλές φορές συγχέεται με την μυξομάτωση που διαφέρει, διότι δεν παράγει φλεγμονή (φλόγωση) των χειλιών, της μύτης, ή των οφθαλμών.
Πρόληψη της ασθένειας. Βασική πρόληψη είναι ο προληπτικός εμβολιασμός με πολυδύναμο εμβόλιο.
ΚΟΡΥΖΑ
Ένα απλό φτάρνισμα που οφείλεται σε ρεύμα αέρος ή σε σκόνη που προέρχεται από τις τροφές της χοάνης τροφοδοσίας, δεν είναι μολυσματική κόρυζα. Το κουνέλι φταρνίζεται πολύ εύκολα για να απαλλαγεί από τα μόρια σκόνης που το ενοχλούν. Αυτό το σύμπτωμα δεν πρέπει να ανησυχεί τον κουνελοτρόφο, αλλά πρέπει να τον κάνει προσεκτικό. Εάν το φτάρνισμα σταματάει γρήγορα δεν είναι δυσάρεστο. Το φτάρνισμα που οφείλεται στη μικροβιακή μολυσματική κόρυζα, εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενες συνεχείς κρίσεις φταρνίσματος και με χαρακτηριστικό σύμπτωμα την κατεβασιά λευκού Εκκρίματος από τη μύτη. Κατά της μόλυνσης αυτής γίνεται χρήση αντιβιοτικών μετά από κτηνιατρική συμβουλή. Η ανάπτυξη διαφόρων παρασίτων, όπως π.χ. σκουληκιών, ευνοούν την εξέλιξη της ασθένειας. Υπάρχουν πολλά εμβόλια που βοηθάνε στην πρόληψη της ασθένειας. Σε σοβαρές περιπτώσεις η έκκριση του πυώδους υγρού από τη μύτη μπορεί να προκαλέσει το θάνατο του ζώου. Δεν πρέπει να αμελούμε και να αφίνομε την κόρυζα να γίνεται χρόνια ασθένεια.
ΠΑΡΑΤΥΦΟΣ
Την ασθένεια προκαλεί η μόλυνση του ζώου από ένα ειδικό παρατυφικό μικρόβιο, που μεταφέρεται από τα ποντίκια και τους αρουραίους που είναι οι φορείς του. Το μικρόβιο είναι το Salmonela typhi. Εμφανίζεται συνήθως σε ζώα ηλικίας 2-3 μηνών.
Ο παράτυφος εκδηλώνεται συχνά, μα όχι πάντοτε, με διάρροια και εντερίτιδα. Παρουσιάζεται με διάφορες εκδηλώσεις και επιπλοκές όπως βρογχοπνευμονία, μέχρι και στείρωση, αποβολές στις κουνελομητέρες και θάνατος στα νεογέννητα.
Για την πρόληψη της ασθένειας γίνεται προληπτικός εμβολιασμός.
ΠΥΩΔΕΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Οι ασθένειες που εμφανίζονται με πύο υποδερμικά και κυρίως στην επιφάνεια της κεφαλής και του λαιμού, οφείλονται σε ένα μικρόβιο που ονομάζεται βάκιλλος του Schurmol από το όνομα του πρώτου επιστήμονα που το εντόπισε και και το μελέτησε.
Η θεραπεία γίνεται με προληπτικό εμβολιασμό και καθαριότητα.
Η αρρώστια εμφανίζεται κυρίως στα νεαρά κουνέλια.
ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ
Κύρια αιτία της εμφάνισης της αρώστιας είναι το αδυνάτισμα του ζώου και ο κακές συνθήκες υγιεινής στους κλωβούς.
Τα άρρωστα ζώα παρουσιάζουν μερικά συμπτώματα άσθματος, ή ανάλογα με την προέλευση της φυματίωσης, εξόγκωση των γαγγλίων, του λαιμού και των βουβώνων.
Είναι ασθένεια εξαιρετικά μολυσματική και αθεράπευτη.
ΠΑΡΑΦΥΜΑΤΙΩΣΗ
Είναι μια σπάνια ασθένεια, που όταν εμφανισθεί προκαλεί και τον θάνατο. Η θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικά και σουλφαμίδες.
μολυσματική μαστίτιδα
Είναι ασθένεια που προκαλεί φλόγωση και σκλήρυνση των μαστών. Εκτός από τη μαστίτιδα που μπορεί να προκληθεί από την Pasteurella, τα θηλυκό κουνέλια προσβάλλονται και από άλλες μικροβιακές μαστίτιδες που είναι μεταδοτικές.
Η ασθένεια παρουσιάζεται στις κουνελομητέρες κυρίως την εποχή τοι: θηλασμού. Πολλές φορές αιτία της εμφάνισης μπορεί να είναι, πλήγωμα της ρόγας του μαστού από τα κουνελάκια, αλλά και όταν το γάλα είναι πολύ και δε καταναλίσκεται από τα νεογέννητα, οπότε μένει στο μαστό, αλλοιώνεται και γίνεται αιμορραγικό. Η κουνελομητέρα στις περιπτώσεις αυτές πονάει πολύ και δεν αφίνει τα μικρά να θηλάσουν. Το γάλα τότε πετρώνει και είναι δυνατόν να δημιουργηθεί και απόστημα. Τότε τα κουνελάκια μένουν χωρίς γάλα και αν είναι πολύ μικρά πεθαίνουν από πείνα. Για να επιτύχομε αποσυμφόρηση εφαρμόζομε μασσάζ και βάζομε κομπρέσες ζεστού νερού που θα το εναλλάσσομε με κρύο. Αποτελεσματική είναι ακόμη η επάλλειψη του μαστού με ελαιόλαδο.
Κατά της μαστίτιδας υπάρχει εμβόλιο.
ΚΟΚΚΙΔΙΩΣΗ
Είναι μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες των κουνελιών και προκαλείται από μικροσκοπικούς οργανισμούς κοκκίδια ή Εϊμέρια, που ζουν ή στο συκώτι ή στα έντερα του ζώου.
Στην πράξη υπάρχουν δύο μορφές κοκκιδίωσης, η κοκκιδίωση του συκωτιού (ηπατική) και η κοκκιδίωση των εντέρων, (εντερική).
Εντερική κοκκιδίωση. Είναι ασθένεια που προκαλείται από ακανόνιστο πολλαπλασιασμό των κοκκιδίων, που οφείλεται στο Eimeria steidae. Είναι μικρά παρασιτικά μικρόβια, αόρατα με γυμνό μάτι, που αναπτύσσονται στα τοιχώματα των εντέρων και ειδικότερα στο λεπτό έντερο. Υπάρχει μια δωδεκάδα διαφορετικών κοκκιδίων στα έντερα του κουνελιού.
Τα συμπτώματα της αρρώστιας είναι διάρροια, αιματική μερικές φορές, αδυνάτισμα, τρίχες μπερδεμένες, φλόγωση της κοιλιάς και ίκτερος.
Η κοκκιδίωση προκαλεί αργοπορία στην ανάπτυξη και στη σεξουαλική ικανότητα του ζώου. Εμφανίζεται προπάντως στα νεαρά κουνέλια 3-5 εβδομάδων και κυρίως με τον απογαλακτισμό. Η εμφάνιση της ασθένειας μπορεί να προκαλέσει το θάνατο στα μικρά κουνέλια, ενώ τα μεγάλα είναι πιο ανθεκτικά.
Τα κοκκίδια είναι πρωτόζωα (σπορόζωα) και εγκαθίστανται υπό μορφή κυστεων στα έντερα και το συκώτι. Στον οργανισμό εισάγονται με τις τροφές ή το πόσιμο νερό που είναι μολυσμένα από τα κόπρανα άλλων προσβλημένων ζώων.
Στο συκώτι η κοκκιδίωση εμφανίζεται με τη μορφή κηλίδων κυμαινόμενου μεγέθους. Αυτό δίδει το λεγόμενο κηλιδωτό συκώτι. Πολλές φορές όμως αυτές οι κηλίδες μπορεί να προέρχονται από άλλες αιτίες, όπως από κυστικέρκωση, δίστομο το ηπατικό, ψευδοφυματίωση κ.λπ., γιαυτό επιβάλλεται εργαστηριακή διαπίστωση.
Στα έντερα εμφανίζεται με λευκές πλάκες ελαφρά σκοτεινές.
Ηπατική κοκκιδίωση.
Από την ηπατική κοκκιδίωση τα ζώα σπάνια πεθαίνουν. Οι εντερικές διαταραχές και η διάρροια δεν παρουσιάζονται, ή είναι σπάνιες σαυτή τη μορφή της αρρώστιας.
Οι κοκκιδιώσεις οφείλονται σε πέντε διαφορετικά είδη κοκκιδίων. Ένα για συκώτι και τέσσερα για τα έντερα. Οι ωοκύστες των κοκκιδίων αντέχουν πολύ κ μπορεί να ζήσουν και πάνω από ένα χρόνο. Η θερμοκρασία πάνω από 40° Κελσυ και το όξινο περιβάλλον τις καταστρέφει.
ΛΑΜΒΛΙΩΣΗ
Η λαμβλίωση είναι παρασιτική ασθένεια, που οφείλεται σε ένα μικροσκοπικο οργανισμό, που αναπτύσσεται στα έντερα και ανήκει στα λεγόμενα μαστιγοφόρα (πρωτόζωα). Η ασθένεια είναι πολύ σοβαρή και μπορεί να καταστρέψει ολόκληρα κοπάδια. Προσβάλλει περισσότερο τα ηλικιωμένα ζώα που πεθαίνουν.Το κουνέλι ενώ το βράδυ είναι καλά, βρίσκεται το πρωί απομονωμένο σε μια γωνια της φωλιάς του κουβαριασμένο σαν σβώλος και αρνείται την τροφή. Το έντερο του ζώου δεν λειτουργεί και το ζώο είναι λίγο βασανισμένο, λίγο μετεωρισμένο και γιαυτό η πάθηση έχει το όνομα πνευμάτωση. Ο θάνατος επέρχεται σε 24 ώρες ή το πολύ σε 48 ώρες. Το παχύ έντερο είναι κενό τροφών και γεμάτο αέρα. Οι μικροσκοπικές έρευνες δεν δίδουν αποτέλεσμα στα σφαγεία, διότι η λαμβλία η εντερική, ή το λεγόμενο μεγάστομο το εντεριι καταστρέφεται αμέσως μετά το την αποκοπή του απο το ζώο.
ΑΝΑΙΜΙΑ
Μερικές από τις κύριες αιτίες της ασθένειας είναι η κακή διατροφή, η συνεχής έλλειψη βιταμινών, ή ορυκτών ουσιών.
Πρέπει τα νεογέννητα να αφίνονται πολύ χρόνο στη κουνελομητέρα, διότι η ελλειπής τροφοδοσία με γάλα της κουνελομητέρας είναι μια από τις κύριες αιτίες της αναιμίας. Η έλλειψη σωστών συνθηκών υγιεινής είναι και αυτή μια αιτία εμφάνισης της ασθένειας.
ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΣ - ΟΦΘΑΛΜΙΑ
Η ασθένεια αυτή έχει πολλές αιτίες. Εμφανίζεται με υπερβολική υγρασία στα μάτια, με σχηματισμό τσίμπλας, που σιγά-σιγά γίνεται κάκαρδο, και με φούσκωμα των βλεφάρων.
Η θεραπεία αυτής της αρώστιας είναι δύσκολη και πολύ κουραστική για το ζώο, αλλά και για τον άνθρωπο που είναι επιφορτισμένος να το περιποιείται. Γενικά όμως με τον καιρό σταματάει και θεραπεύεται γρήγορα. Αντίθετα όταν παραμεληθεί, συμβαίνουν σύνδρομα, όπως αδυνάτισμα των ζώων.
Για να καταπολεμήσομε την ασθένεια εφαρμόζομε το πλύσιμο των ματιών με εκχύλισμα χαμομηλιού και καθάρισμα με αποστειρωμένη γάζα.
ΜΥΞΟΜΑΤΩΣΗ
Η ασθένεια ανακαλύφθηκε από τον Sanarelli το 1897. Προσβάλλει κυρίως τα αγριοκούνελα, αλλά πολλές φορές και τα οικοδίαιτα και τους λαγούς. Οφείλεται τε διηθητό ιό, Myxomatosus Sanarelli που αντέχει στα αντιβιοτικά, αλλά ιδρανοποιείται σε υγρή θερμοκρασία των 55° Κελσίου.Στη Βραζιλία παρατηρήθηκε σε αγριοκούνελα του είδους Sylvilagus και στη συνέχεια μεταδόθηκε στη Γαλλία, Βέλγιο, Ολανδία, Γερμανία και Αγγλία. Το θέρος ευνοεί την ανάπτυξη της αρώστιας.
Η περίοδος της επώασης διαρκεί 2-10 ημέρες και μετά εμφανίζεται με μια βλεφαρίτιδα (φλόγωση του συνδετικού ιστού) που συνοδεύεται από πυώδη βλεννοποίηση γύρω από τα ρινικά βοθρία και τους συνδετικούς θύλακες. Στη συνέχεια εμφανίζεται οίδημα στα βλέφαρα. Το οίδημα αυτό αναπτύσσεται στα χείλη, στη βάση των αυτιών και η κεφαλή του κουνελιού μεταμορφώνεται και πέρνει μορφή που ονομάζεται «Λεόντειος». Επίσης παρατηρείται μία φλόγωση του αιδοίου, της πόσθης, του όσχεου και μερικές φορές ορχίτις.Χαρακτηριστικά της ασθένειας είναι η εμφάνιση σε διάφορα μέρη του σώματος του ζώου και κάτω από το δέρμα οιδημάτων. Είναι ορατά με γυμνό μάτι, ανώδυνα στην αρχή και στερεά. Έπειτα μαλακώνουν και πυορροούν.
Το προσβλημένο ζώο μετά από μεγάλο αδυνάτισμα πεθαίνει την 4η-10η ημέρα. Σε οξεία μορφή και μάλιστα για το είδος Oryctolagus (ευρωπαϊκό κουνέλι) ο θάνατος είναι σχεδόν ολοκληρωτικός.
Στο Αμερικανικό είδος Sylvilagus η ασθένεια θεραπεύεται και δεν είναι θανατηφόρος.
Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με πολλούς τρόπους. Με επαφή του ζώου με άρρωστο, οπότε ο ιός εισέρχεται στο γερό κουνέλι από τους εξωτερικούς βλενογόνους και από το δέρμα. Με την τροφή ή τη χρήση κλωβών που έχουν φιλοξενηθεί άρρωστα ζώα. Με τα πουλιά, τους σκύλους και τους ανθρώπους που ζουν στο κουνελοτροφείο. Με τα έντομα και κυρίως τα κουνούπια. Έχει αποδειχθεί ότι η εξάπλωση του ιού της μυξομάτωσης είναι ευκολότερη και ταχύτερη σε κουνελοτροφεία που είναι εγκατεστημένα κοντά σε στάσιμα νερά, σε λίμνες και ποτάμια.
Στο παραμικρό θόρυβο τα προσβλημένα ζώα ανασηκώνονται απότομα και ορθώνουν τα αυτιά τους. Υπάρχει η υποξεία μορφή της Μυξομάτωσης και μια τρίτη κατά την οποία εμφανίζεται η επιβολβίτης. Όσα από τα προσβλημένα κουνέλια επιζήσουν, αποκτούν επίκτητη ανοσία, δηλαδή δεν προσβάλλονται από την ασθένεια κατά το υπόλοιπο της ζωής τους, είναι όμως παθητικοί φορείς του ιού για πολύ καιρό.
Επειδή η Μυξομάτωση είναι σοβαρότατη λοιμώδης ασθένεια, πρέπει να αναφέρεται η εμφάνιση της στις δημόσιες υγειονομικές υπηρεσίες, για τη λήψη των ενδεικνυομένων μέτρων,.
ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΩΣΗ
Η σπειροχαίτωση ονομάζεται και σύφιλις των κουνελιών. Είναι αφροδίσιο νόσημα, πολύ σοβαρό, μεταδοτικό και χρόνιο.
Οφείλεται σε τρεπόνημα ή σπειροχαίτη και διαφέρει της σύφιλης του ανθρώπου. Εντοπίζεται στα γεννητικά όργανα του ζώου ή και στα μάτια. Μεταδίδεται με απ' ευθείας επαφή κατά τη σεξουαλική σχέση ή είναι και κληρονομική.
ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΣ
Είναι φλεγμονή του περιτόναιου. Προκαλεί λίγο πυρετό, διακοπτόμενη αναπνοή και δύσπνοια. Η ασθένεια είναι θανατηφόρος και αθεράπευτη, αλλά ευτυχώς εμφανίζεται σπανιότατα.
ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΤΙΣ
Είναι φλεγμονή του περικαρδίου, που επιφέρει χωρίς κανένα σύμπτωμα τον κεραυνοβόλο θάνατο του κουνελιού.
ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ
Η πνευμονία είναι λοιμώδης νόσος που προσβάλει τα ζώα που είναι εκτεθημένα σε ρεύματα αέρος. Τα συμπτώματα είναι διακεκομένη αναπνοή, βλεννοπύηση, ανορεξία, εξάντληση και υψηλός πυρετός. Το προσβλημένο ζώο πρέπει να απομονωθεί και τοποθετηθεί σε ξηρό περιβάλλον προστατευμένο από ρεύματα αέρος.
ΜΗΝΙΓΓΟΕΓΚΕΦΑΛΙΤΙΣ
Η νόσος αυτή είναι πολύ λίγο συχνή και μπορεί να παρουσιαστεί με ένα ή δύο κρούσματα σε ένα κουνελοτροφείο. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η περιστροφή της κεφαλής του κουνελιού γύρω από τον άξονα της. Το πρωί βλέπομε ένα κουνέλι που το βράδυ ήταν καλά, παρουσιάζει ένα αυτί, μια κεφαλή σκυμμένη και να γέρνει προς τη πλευρά του αυτιού. Στις επόμενες μέρες το κουνέλι βλέπει συνέχεια προς πλευρά και τρώει στην ίδια θέση. Σε βαρυές περιπτώσεις το κουνέλι κυττάζει πάντοτε προς τα πάνω και τις περισσότερες φορές πεθαίνει. Η
ασθένεια αυτή έχει τα ίδια συμπτώματα με την ψώρα των αυτιών.
ΣΙΕΛΟΡΡΟΙΑ
Είναι μια ασθένεια συχνή στις φωλιές των κουνελιών. Κύρια αιτία της είναι γενικά η πέψη. Χαρακτηρίζεται με την εμφάνιση γλοιώδους σιέλου στο ρύγχος του ζώου που έχει προσβληθεί. Συμβαίνει σε μικρά κουνέλια που απογαλακτίζονται γρήγορα ή που τρώνε ξηρές ουσίες και κάπως σκληρές. Το πρώτο μέτρο που πρέπει να λάβομε είναι να απομονώσομε το άρρωστο ζώο, να το πλύνομε στο ρύγχος και να το διαθρέψομε με ξηρή βρώμη, ή πολτό από πατζάρια και χονδρό πίτυρο. Δεν πρέπει να το ταΐσομε με σέλινο, λάχανο, αντίδια, ή άλλα φυτικά προϊόντα.
ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ
Οφείλεται σε πολύ στυπτική και ξηρή τροφή. Η δυσκοιλιότητα εμφανίζεται με ανορεξία και με μικρά-μικρά περιττώματα. Αρκεί να δόσομε στο ζώο σιτηρέσιο με χόρτα φρέσκα πράσινα, όπως μαρούλια, φύλλα λάχανου και πατζαριών ανακατεμμένες με υγρά πίτυρα. Στη περίπτωση που η δυσκοιλιότητα συνεχίζεται ένα κουτάλι ρετσινόλαδο είναι αρκετό για να απαλλάξει το ζώο από τη δυσκοιλιότητα. Η χορήγηση των πιο πάνω πρέπει να είναι η κανονική, γιατί μπορεί να πέσομε στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή την ευκοιλιότητα. Καλύτερα είναι αν η νόσος έχει έκταση να συμβουλευθούμε τον κτηνίατρο.
ΕΥΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ - ΔΙΑΡΡΟΙΑ
Η ευκοιλιότητα προσβάλει τα κουνέλια με απότομες αλλαγές της τροφής, στη περίοδο του απογαλακτισμού των νεογέννητων. Ακόμη από χαλασμένες τροφές, από παγωμένες, ή ακόμη και από παγωμένο νερό. Για να διακοπεί η διάρροια πρέπει να χορηγήσομε στο ζώο σιτηρέσιο με κριθάρι, ξηρή νομή και μερικούς βλαστούς πιπερόριζας, λίγη βρώμη και πίτυρα.
Σε σοβαρές περιπτώσεις τα απορρίματα γίνονται πολύ υγρά και περνούν κίτρινο χρώμα. Η διάρροια τότε μετατρέπεται σε σηψαιμία. Στη περίπτωση αυτή πρέπει να απομονώσομε το ζώο, να γίνει απολύμανση του κλωβού, και να χορηγήσομε στο ζώο νωπή ξηρή τροφή από αρωματικά φυτά, πολύ πίτυρο.
ΓΟΝΟΡΡΟΙΑ - ΒΛΕΝΝΟΡΡΑΓΙΑ - ΒΛΕΝΝΟΡΡΟΙΑ
Είναι αφροδίσια νόσος που εμφανίζεται με εκροή βλεννώδους και πυώδους υγρού από την ουρήθρα. Αιτία είναι ο γονόκοκκος που μεταφέρεται κατά τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί η αρρώστια να γίνει χρόνια και να προκαλέσει στένωση της ουρήθρας, προστάτη, φλεγμονή της κύστης, αθρίτιδα, φλεγμονή των καρδιακών βαλβίδων, στειρότητα κ.λπ. Ο γονόκοκκος προσβάλλει επίσης και τους οφθαλμούς όταν έλθει σε επαφή και μπορεί να φτάσει και μέχρι την τύφλωση.
ΚΑΧΕΞΙΑ
Οφείλεται σε υπερβολική χρήση υδαρών τροφών και πολύ άμυλο. Τα νεαρά κουνέλια προσβάλλονται ευκολότερα. Προτείνεται η χορήγηση ξηρών τροφών και δροσιστικών, όπως και καθαρτικών, ραδίκι, φύλλα αγγελικής, βλαστούς ιτιάς κ.λπ.
σπασμοί
Οι σπασμοί είναι ασθένειες νευροφυτικές, πολύ περίπλοκες και προσβάλλουν κυρίως τα νεαρά κουνέλια. Μπορεί να οφείλονται σε παραμελημένη καχεξία, σε σκουλήκια των εντέρων, σε κακές συνθήκες διαμονής, αλλά και σε ισχυρό τρόμο. Σε σοβαρές καταστάσεις έχομε βογγητό του άρωστου ζώου, σιελόρροια, περιστροφικές κινήσεις της οφθαλμικής κόγχης. Σε περιπτώσεις κακοήθους πάθησης εφαρμόζομε την απομόνωση του ζώου σε ξηρό και ήσυχο περιβάλλον.
ΨΩΡΑ ΤΩΝ ΑΥΤΙΩΝ
Είναι μια ασθένεια πολύ ενοχλητική για τα κουνέλια. Οφείλεται συνηθέστατα σε ένα άκαρι (παράσιτο μικρού μεγέθους, χωρίς οφθαλμούς και με στοματικούς μυζητήρες), που αναπτύσεται στην ακαθαρσία. Το έντομο φονεύεται εύκολα με ζεστό νερό.
Η ψώρα εκδηλώνεται με άφθονη κίτρινη έκκρηση από το αυτί. Το άρρωστο ζώο χάνει την όρεξη του, μένει ακίνητο, δεν σταματάει να ξύνεται και να κουνάει το κεφάλι του με βία. Εάν η αρώστια παραμεληθεί, εμφανίζονται κρούστες, η όψη του κουνελιού γίνεται απεχθής, και πολλές φορές τρυπάει το τύμπανο του αυτιού και συμπαρασύρει το κουνέλι στο θάνατο.
Για τη θεραπεία της ασθένειας εισάγομε στο αυτί του άρωστου ζώου λίγο μπαμπάκι βουτηγμένο σε μίγμα αμυγδελαίου και αιθεριούχου ελαίου αγγουριού
10%. Όταν οι κρούστες της πληγής έχουν εμφανισθεί πλένομε το μέρος με ζεστό νερό και σαπούνι.
ΨΩΡΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Η ασθένεια αυτή είναι δυσκολοθεράπευτη. Οφείλεται σε μία μικρή αράχνη που εγκαθίσταται μέσα στο δέρμα και κυρίως γύρω από τα μάτια, τη μύτη, τις βάσεις των αυτιών, αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος.
Οι τρίχες του προσβλημένου ζώου πέφτουν και το δέρμα κοκκινίζει και βγάζει ένα υγρό που σιγά-σιγά ξηραίνεται και σχηματίζει κουκουτσάκια. Το ζώο συνεχώς αδυνατίζει, χάνει την όρεξη του και αν δεν εφαρμοσθεί γρήγορα η θεραπεία το ζώο πεθαίνει από το αδυνάτισμα, την νευρικότητα, τον παρασιτισμό, αλλά και από προσβολή των χειλιών του που τα εμποδίζει να φάνε.
Τα προσβλημένα ζώα πρέπει να απομονώνονται και να απολυμαίνονται οι κλωβοί και όλα τα σκεύη που χρησιμοποιήθηκαν από το ζώο και τον άνθρωπο που το φροντίζει.
ΚΕΝΟΥΡΩΣΗ
Η κενούρωση παράγεται από μια ταινία που από το έντερο γλυστράει κάτω από το δέρμα. Μπαίνει στο ζώο με τις τροφές που έχουν μολυνθεί από ταινία των σκύλων που είναι και οι φορείς της ασθένειας. Υπάρχουν δύο είδη κένουρων. Η κενούρωση του σώματος και η κενούρωση του εγκεφάλου.
Η προσβολή με το πρώτο είδος προκαλεί πολύ αδυνάτισμα. Εισάγεται στο στομάχι υπό μορφή εμβρύου εξελίσεται και μετασχηματίζεται σε νύμφη στους ιστούς των μυών. Στο σώμα του προσβλημένου κουνελιού παρουσιάζονται μαλακές φλύκταινες διαφόρων διαστάσεων, που περιέχουν διαφανές υγρό με πολυάριθμες νύμφες της ταινίας μικρών διαστάσεων.
Πολλές φορές η κενούρωση συγχέεται με ένα οίδημα του λαιμού. Για να το διαπιστώσομε αρκεί να τρυπήσομε τον όγκο, οπότε εάν είναι κενούρωση θα βγει καθαρό υγρό, εάν είναι οίδημα το υγρό θα είναι πυώδες.
Η δεύτερη μορφή είναι η κενούρωση του εγκεφάλου που είναι μεν ολιγότερο συνήθης, αλλά πολύ σοβαρή. Στη περίπτωση αυτή οι νύμφες εγκαθίστανται στο νευρικό σύστημα και προκαλούν οξεία φλεγμονή στον εγκέφαλο. Ο νωτιαίος μυελός προκαλεί συμπτωματική νευρική ανισορροπία, που τα εξωτερικά συμπτώματα είναι πολυάριθμα, όπως στραβισμός, διάστρεμμα της κεφαλής κ.λπ.
Για τη θεραπεία μόνο προφυλακτικά μέτρα μπορούμε να πέρνομε. Τα μέτρα είναι τα ίδια με τα μέτρα που πέρνομε για την πρόληψη της κυστικέρκωσης που αναφέρομε πιο κάτω.
ΚΥΣΤΙΚΕΡΚΩΣΗ
Είναι παρασιτική ασθένεια που εκδηλώνεται με οξεία φλεγμονή του συκωτιού και του περιτόναιου.
Ο φορέας του παρασίτου, ταινία πισοειδής, εξελίσεται στο έντερο του σκύλου και εξέρχεται με τις εκκενώσεις. Τα κουνέλια εισάγουν τα αυγά του παράσιτου στο στομάχι τους με τις φυτικές τροφές και το νερό που έχουν μολυνθεί. Η ασθένεια είναι δυσκολοθεράπευτη. Εάν ο αριθμός των κυστικέρκων είναι πολύ μεγάλος, τότε μπορεί να εμφανισθεί οξεία περιτονίτιδα, ή αιμοραγική ηπατίτιδα, που τις περισσότερες φορές προκαλεί το θάνατο του ζώου.
Το προσβλημένο ζώο τρώει πολύ, αλλά και συγχρόνως αδυνατίζει. Μερικές φορές παρατηρείται ελαφρά εξόγκωση της κοιλιάς, πυρετός και εξασθένηση του ζώου.
Προς αποτροπή κάθε μόλυνσης, επιβάλλεται η απομόνωση των ασθενών σκύλων και η χορήγηση ταινιοφάγων φαρμάκων.
ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ
Είναι ασθένεια αθεράπευτη και πολύ μολυσματική. Εμφανίζεται με ελκώδεις και πυώδεις πλάκες στη κοιλιά, στους μηρούς, στο ρύγχος και αλλού.
ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΕΙΔΩΣΗ
Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε πράσινα σκουλήκια, όπως ο Ευστρόγγυλος ο γίγας (Eustrogylus gigas), παράσιτο της τάξης των νηματελμίνδων, σκουλήκια που ονομάζονται και στρογγυλίδαι.
Εισέρχεται στο στομάχι του ζώου με μολυσμένες τροφές και από τα περιττώματα άλλου άρωστου ζώου.
Προσβάλλεται κυρίως ο λαγός και σπάνια το αγριοκούνελο, σπανιότερα εμφανίζεται σε ήμερα κουνέλια. Τα παράσιτα τρέφονται και αναπτύσονται με το αίμα του ζώου, το ζώο αδυνατίζει συνεχώς, δεν αναπτύσεται, δεν αναπαράγει.
ΟΞΥΟΥΡΩΣΗ
Η ασθένεια οφείλεται σε σκουλήκια της τάξης των νηματωδών της οικογενείας των ασκαρίδων. Έχουν μήκος 4-9 χιλιοστά και πολλές φορές 1 εκατ. ανάλογα με το φύλο. Ζει σαν παράσιτο στον εντερικό σωλήνα του κουνελιού. Προκαλεί διάρροια και αδυνάτισμα στο προσβλημένο ζώο που στη διάρκεια πεθαίνει από εξάντληση.
παράλυση
Η ασθένεια προσβάλλει συνήθως τα νεαρά κουνέλια που ζουν σε στενούς κλωβούς. Χαρακτηρίζεται από ακινησία του επάνω τμήματος του ζώου. Η ακινησία μεταδίδεται μερικές φορές και στην κύστη και στα έντερα. Η θεραπεία επιτυγχάνεται με τη μεταφορά και τοποθέτηση των προσβλημένων ζώων σε ευρύχωρους κουνελοκλωβούς.
προσβολή απο τσιμπούρια
Όπως όλα τα θηλαστικά ζώα, έτσι και τα κουνέλια είναι θύματα των τσιμπουριών. Κρυμένα μέσα στο τρίχωμα του ζώου είναι δύσκολο να τα ανακαλύψομε. Όπως όλα τα παράσιτα έτσι και τα τσιμπούρια προσκολλημένα στο δέρμα του ζώου τρέφονται με το αίμα του. Δεν πρέπει να τραβήξομε το τσιμπούρι απότομα, για να το αποσπάσομε από το δέρμα του ζώου, γιατί μένει το κεφάλι του στο δέρμα και μπορεί να σχηματίσει απόστημα. Είναι προτιμότερο να ρίξομε στο παράσιτο μια σταγόνα πετρελαίου και αυτό θα πέσει μόνο του οπότε το θανατώνομε.
ΘΗΛΩΜΑΤΩΣΗ
Είναι ασθένεια ήπια και σπάνια, που προσβάλλει κυρίως τα νεαρά κουνέλια. Χαρακτηρίζεται με την εμφάνιση στο σώμα του ζώου, σε διάφορα μέρη, τη λεγόμενη μυρμηκία ή θήλωμα. Τα θηλώματα μπορούν να λάβουν μεγάλες διαστάσεις και να ραγισθούν. Η θηλωμάτωση είναι λίγο μολυσματική.
ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΩΣΗ
Δεν είναι ασθένεια, αλλά το πλείστον ένα σύμπτωμα μιας κοκκιδίωσης ( προχωρημένο στάδιο. Για τη θεραπεία χρησιμοποιούμε ό,τι και για την κοκκιδίωση.
μολύνσεις του πρωκτού
Οι μολύνσεις του πρωκτού οφείλονται στην ακαθαρσία του εδάφους απο περιττώματα του ζώου. Η καθαριότητα του χώρου και η απολύμανση με απολυμαντικές ουσίες είναι τα πρώτα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται. Σε σοβαρές καταστάσει γίνονται ενέσεις με αντιβιοτικά.
ΥΔΡΟΠΙΚΙΑ
Η ασθένεια εμφανίζεται με συγκέντρωση υγρού (ιχώρ) στη κύστη. Προκαλείται γενικά από τη χρήση υδαρών τροφών για τη διατροφή του ζώου. Θεραπεύετα με τη χρήση ξηρών τροφών και αρωματικών φυτών στα οποία προσθέτομε λίγο μαγειρικό αλάτι.
ΒΛΑΒΕΣ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ
Συχνά οφείλονται σε ακατάλληλους και αδέξιους χειρισμούς των ανθρώπων, που προκαλούν ξαφνικά αναπηδήματα του ζώου και σύγκρουση με το τοιχώματα του κλωβού, αλλά και η εμφάνιση εχθρών του κουνελιού μπορεί νο προκαλέσει την αναταραχή στο κουνελοκλωβό και να προκαλέσει αυτά το χτυπήματα του ζώου. Με λεπτό χειρισμό των κουνελιών και με προφυλακτικά μέτρα κατά της παρουσίας εχθρών αποφεύγονται οι βλάβες αυτές.
ΑΧΩΡ - ΚΑΣΙΔΑ
Παρουσιάζεται με πυώδεις κρούστες λευκού εκκρήματος κυρίως στις πατούσες και στο κεφάλι του ζώου, αλλά μερικές φορές και σε όλο το σώμα.
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ
Μπορεί να παρουσιασθούν από επικίνδυνα και δηλητηριώδη φυτά, όπως κώνειο, κουσκούτα, φύλλα ζαχαρότευτλων, σίκαλη κ.λπ.
Επίσης μπορούν να προκληθούν από διάφορα άλατα, όπως αρσενικού, μολύβδου, φωσφόρου, σιδήρου κ.λπ., όπως επίσης από απροσεξία του κουνελο-:ροφείου που τοποθετεί ποντικοδολώματα.
ΑΒΙΤΑΜΙΝΩΣΕΙΣ - ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
1ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη Α. Η έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης Α προκαλεί ξηροφθαλμία, μείωση του ρυθμού αύξησης, μειωμένη αντίσταση του οργανισμού σε μεταδοτικές ασθένειες, αδυνάτισμα, αλλά ακόμη και αλλοιώσεις στα γεννητικά όργανα των θηλυκών, ελλειπή γονιμοποίηση, αλλοιώσεις των εμβρύων, αποβολή, ή και θάνατος των εμβρύων. Αναφέρεται επίσης ότι η έλλειψη βιταμίνης Α προκαλεί τον καννιβαλισμό στις κουνελομητέρες.
Η ασθένεια αποφεύγεται με προσθήκη στις τροφές της βιταμίνης ή με χορήγηση τροφών που περιέχουν αυτή τη βιταμίνη, όπως ο κίτρινος αραβόσιτος.
2ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη Β. Η βιταμίνη Β διακρίνεται σε βιταμίνη Β1 και Β2- Η έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης Β1 προκαλεί διαταραχές του νευρικού τυστήματος, μερική παράλυση, σπασμούς, αδυνάτισμα με εκδηλώσεις δερματι-:ών ανωμαλιών κλπ. Λέγεται και βιταμίνη Β,, ή ανευρίνη. Η βιταμίνη Β2, ή λακτοφλαβίνη, ή αντιαναιμική, είναι αντιπελλαργική και η έλλειψη της προκαλεί αδυνάτισμα, μείωση της αντίστασης του οργανισμού σε μολυσματικές ασθένειες κλπ.
Όλα τα πράσινα χόρτα έχουν βιταμίνη της ομάδας Β, ακόμη η μαγιά της μπύρας, τα χονδρά πίτυρα, αλλά και οι συνθετικές τροφές στις οποίες γίνεται τεχνική προσθήκη της βιταμίνης. Σε κάθε χιλιόγραμμο συνθετικής τροφής προστίθεται βιταμίνη Β σε ελάχιστες ποσότητες, βιταμίνη Β1 ένα μέχρι δύο χιλιοστά του γραμμαρίου και βιταμίνη Β2 δύο μέχρι τέσσερα χιλιοστά του γραμμαρίου.
3ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη C. Η έλλειψη της βιταμίνης C, προκαλεί στον οργανισμό του κουνελιού αιμορραγία των ούλων και γενική φλόγωση στο στόμα, το λεγόμενο σκορβούτο.
Η βιταμίνη C βρίσκεται στα λαχανικά, τα φρούτα κ.λπ.
4ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη D. Η έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης D προκαλεί στον οργανισμό καθυστέρηση της ανάπτυξης του σκελετού. Τα κόκκαλα δεν πήζουν εύκολα, γίνονται λεπτά και στους συνδέσμους παρουσιάζοι αρθρίτιδες. Επίσης εμφανίζονται στο ζώο ραχίτιδες, έκδηλη αδυναμία στα πόδια, καθυστερημένη ανάπτυξη.
Η βιταμίνη D βρίσκεται στο μουρουνέλαιο, στα φύκια και στις συνθετικέw τυποποιημένες τροφές. Η προσθήκη μεγαλύτερης ποσότητας από 10-15% κριθή στο σιτηρέσιο, υποστηρίζεται, ότι μπορεί να προκαλέσει την εκδήλωση τη αβιταμίνωσης D.
5ον. Αβιταμίνωση απo βιταμίνη Ε. Η βιταμίνη Ε φέρεται σαν γεννετική αντιστειρωτική, ή αναπαραγωγική, διότι η έλλειψη της από τον οργανισμό το ζώου, προκαλεί αποβολές, αλλά ακόμη και στείρωση.
Η ύπαρξη αρκετής ποσότητας βιταμίνης Ε στο σιτάρι προλαμβάνει τη αβιταμίνωση.
6ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη Κ. Η βιταμίνη Κ αυξάνει την πηκτικότητα το αίματος και ονομάζεται θρομβωτική ή αντιαιμορραγική. Επίσης θεωρείται όι διατηρεί ισορροπία θρέψης. Προστίθεται συνήθως στο σιτηρέσιο των κουνελιώ μέχρι 3 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης Κ3 ανά χιλιόγραμμο έτοιμης τροφής.
ΑΠΟΒΟΛΗ
Οι αποβολές μπορεί να προέλθουν από πολλές αιτίες. Μερικές απ'αυτές είναι διάφορες μολύνσεις. Διάφορες καταθλίψεις (στρες), που μπορεί να οφείλονται, σε έλλειψη ησυχίας, όπως η παρουσία σκύλων, ποντικών, επισκεπτών κ.λπ. Διάφορες επεμβάσεις και εμβολιασμοί κατά το τέλος της κυοφορίας.
ΑΣΘΜΑ
Είναι μια ασθένεια πολύ μεταδοτική και απαιτεί μακροχρόνια θεραπεία. Μπορεί να προέλθει από κατάρρουν που δεν θεραπεύτηκε με σωστή νοσηλεία.
Το ζώο βήχει συχνά με μια σπασμοδική ανησυχία και διαρκώς φαίνεται να υποφέρει.
Για την πρόληψη της ασθένειας πρέπει να αποφεύγεται η υγρασία και τα νεύματα του αέρος.
μετεωρισμός
Ο μετεωρισμός ή φούσκωμα της κοιλιάς είναι ασθένεια που προκαλεί στα κουνέλια έλλειψη όρεξης για φαγητό, δυσκολία στην αναπνοή, μελαγχολία, βλέφαρα βαριά, ανορθωμένες τρίχες και το ζώο παραμένει ακίνητο.
Συνήθως αυτό συμβαίνει από αταξία της διατροφής, δηλαδή αλλαγή από ξηρή φοφή σε πράσινη τροφή. Επίσης ο μετεωρισμός μπορεί να προέλθει από μια παρασιτική μόλυνση του πεπτικού συστήματος, όπως οι ταινίες, η κοκκιδίαση, η ϊλεννώδης εντερίτης κ.λπ. Στα μικρά κουνέλια κυρίως αλλά και στα μεγάλα μπορεί να προκληθεί από αναμένες τροφές κι από πολύ νερό.
Συνηθισμένες περιπτώσεις θεραπεύονται με ελαφρό τρίψιμο της κοιλιάς, με λίγο ζεστό γάλα με σταγόνες αμμωνίας.
ΕΝΤΕΡΙΤΙΣ
Η εντερίτις στο μικρό κουνέλι χαρακτηρίζεται με φλόγωση των εντέρων. Τα ζώα χάνουν την όρεξη τους και έχουν μεγάλη δίψα. Το στομάχι τους φαίνεται φουσκωμένο, τα περιττώματα τους είναι υδαρή και λαμπερά. Μπορεί στις περιπτώσεις αυτές να ακολουθήσει διάρροια, που αν συνεχισθεί για αρκετές ημέρες προκαλεί το θάνατο στο ζώο.
ΟΙΔΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ
Χαρακτηρίζεται με βρογχοκοίλη του λαιμού και διαπιστώνεται εύκολα, με πίεση με τα δάκτυλά μας.
ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Ανακεφαλαιώνοντας τα όσα αναφέραμε για τις διάφορες ασθένειες των κουνελιών, μπορούμε να συμπεράνομε πως με την εφαρμογή μερικών βασικών κανόνων είναι δυνατή η πρόληψη των περισσοτέρων ασθενειών. Οι κανόνες αυτό είναι:
— Καθαρισμός, απολύμανση των κλωβών και των χώρων διαμονής, κατάλλη*
λοι όροι διαμονής, αερισμός, υγρασία, θερμοκρασία.
— Τα άρρωστα ζώα πρέπει να απομονώνονται και να εφαρμόζεται αυστηρή και δυνατή θεραπεία.
— Εμβολιασμός και καταπολέμηση των κουνουπιών, των μυιών, των ποντι*
κών κ.λπ.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!
Η βασικη προυποθεση για την υγεια του κουνελιου ειναι να μενει το κλουβι καθαρο
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΥΝΕΛΙΩΝ
ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΝΕΛΙΩΝ
Ονομαζότανε άλλοτε και Πανώλη των τρωκτικών. Προσβάλλει τους λαγούς, τα κουνέλια, το αγριοκούνελο, και τον υδρόβιο αρουραίο.
Είναι αρρώστια μολυσματική και μεταδίδεται με τα νωπά δέρματα, τα απορρίματα και δια μέσου του αίματος και των ούρων.
Τα συμπτώματα της αρρώστιας δεν είναι επακριβή. Οι λαγοί και τα κουνέλια σέρνονται στο έδαφος και είναι εύκολο να τα πιάσει κανείς. Τα προσβλημένα ζώα δεν αδυνατίζουν, αλλά πεθαίνουν σε καλή κατάσταση. Η αρρώστια εκφράζεται με μια υπερτροφία και μια εξέλκωση των γαγγλίων του λαιμού και των βουβώνων, όπως επίσης και με υπερτροφία της σπλήνας, που παίρνει μορφή κυλινδρική. Ο πηλωρός μερικές φορές αιμοραγεί.
Η θεραπεία γίνεται μόνο κατόπιν κτηνιατρικής γνωμάτευσης, με ειδικό αντιπυρετικό εμβόλιο.
ΠΑΣΤΕΡΕΛΩΣΗ - ΣΗΨΑΙΜΙΑ
Η ασθένεια αυτή σηψαιμική στη βάση, εμφανίζεται με υποδόρια αποστήματα, συχνά πυώδη, και πνευμονία. Σκοτώνει πολύ σύντομα και αιφνιδιαστικά πάρα πολλά κουνέλια και κουνελάκια. Οφείλεται στην είσοδο στον οργανισμό του κουνελιού του μικροβίου Pasteurella multocida, Pasteurela cuniculida. Εμφανίζεται με μορφή οξεία αλλά και υπεροξεία.
Στην οξεία μορφή η διάγνωση είναι δυνατή κλινικά και νεκροσκοπικά. Ύστερα από περίοδο 4-6 ημερών τα προσβλημένα κουνέλια παρουσιάζουν ανορεξία, αύξηση των καρδιακών παλμών (σφιγμών) και υψηλή θερμοκρασία (πυρετό). Τα συμπτώματα αυτά διαρκούν 2-3 ημέρες. Μετά τα κουνέλια παρουσιάζουν βήχα, δύσπνοια και συχνά φαγούρα στη μύτη και ακολουθεί το συνεχές ξύσιμο, η δύσπνοια εντονότερη και δάκρυσμα των ματιών. Μετά από λίγο χρόνο παρουσιάζονται επιπλοκές με εντερίτιδα, διάροια, ηπατίτιδα, τυμπανισμό, περιτο-νίτιδα και πνευμονία συνήθως μετά τη ρινίτιδα, το λεγόμενο μολυσματικό συνάχι, ή μολυσματική κόρυζα.
Στην υπεροξεία μορφή, που εκδηλώνεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τόσο που δεν προλαβαίνομε να διαπιστώσομε ότι το ζώο είναι άρωστο. Και ενώ το βράδυ νομίζομε ότι είναι καλά στην υγεία τους, το πρωί τα βρίσκομε νεκρά. Για το λόγο αυτό η διάγνωση της είναι δύσκολη και επιτυγχάνεται μόνο εργαστηριακά.
Τα άρρωστα ζώα μαζεύονται σε μια γωνιά του κλωβού, με το κεφάλι χαμηλά, τα μάτια μισόκλειστα και με πυρετό 41,5°-42°. Το πρωί τα βρίσκομε νεκρά από σηψαιμία.
Στην υπεροξεία μορφή της παστερέλωσης η μιασματικότητα του μικροβίου και η ταχύτητα της εξέλιξης είναι τόσο γρήγορη που καμιά θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική.
Άλλη μορφή με την οποία παρουσιάζεται η ασθένεια είναι πυρετός, μικροαποστήματα σε διάφορα μέρη του σώματος, που πολλές φορές φτάνουν το μέγεθος αυγού, επίσης μαστίτιδα και πυώδη μητρίτιδα.
Η παστερέλωση είναι η περισσότερο διαδομένη αρρώστια στην κουνελοτροφία και είναι ασθένεια αναπνευστική. Σε προχωρημένες μορφές η δράση του ικροβίου Pasteurella συνδέεται με αυτή των λοιμογόνων δευτερευόντων σπερμάτων, σταφυλόκοκος, στρεπτόκοκος κ.λπ., που προσβάλουν τον οργανισμό και προκαλούν τις πνευμονίες.
Θεμελιώδη χαρακτηριστικά του λοιμογόνου σπέρματος είναι, η ασθενής αντίσταση του οργανισμού στο περιβάλλον, θερμότητα, ξηρασία, αντισηπτικά κλπ.
Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με επαφή, με το νερό που πίνουν, ή με τις μολυσμένες τροφές, μέσω της κόπρου των κουνελιών, με τα τσιμπούρια, τους ψύλους, τις ψείρες και άλλα. Κατά τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννα η κουνελομητέρα μπορεί να μεταδόσει την ασθένεια στα νεογέννητα από το αναπνευστικό της σύστημα.
Η εξέλιξη της ασθένειας εξαρτάται, από την ανθεκτικότητα του οργανισμοί του ζώου, της μιασματικότητας του λοιμογόνου σπέρματος, της έντασης των συντελεστών που την προδιαθέτουν, την εμφάνιση δευτερογενών λοιμογόνων κ.λπ.
Ανακεφαλαιόνοντας διακρίνομε τρεις μορφές συμπτωμάτων της ασθένειας.
Αιμοραγική σηψαιμία, που εκδηλώνεται με υψηλή θερμοκρασία του κουνελιού που φθάνει τους 39° βαθμούς, με δύσπνοια, θαμπά μάτια, μερικές φορές ελαφριά διάροια, τρίχες μπερδεμένες και αμέσως θάνατος. Γιαυτό και ονομάζεται κεραυνοβόλος θάνατος.
Συνήθης κατάρρους, που εκδηλώνεται με συχνό πτάρνισμα, άνοδο της θερμοκρασίας του σώματος και λαμπερή βλέννα εξέρχεται από τη μύτη του. Μόνο ένα πτάρνισμα δεν είναι ενδεικτικό της ασθένειας.
Κακοήθης κατάρρους ή κόρυζα (οξύς κατάρρους των ρινικών και οπτικών βλενογόνων). Εκδηλώνεται με συνεχές ασταμάτητο πτάρνισμα και πυρετό. Το ζώο κοιμάται μέσα στο κλουβί και από τη μύτη του τρέχει πυώδης βλέννα. Μερικές φορές σχηματίζονται αποστήματα στο λαιμό και στη ράχη.
Ο κατάρρους αυτός είναι μολυσματικός και θανατηφόρος. Πολλές φορές συγχέεται με την μυξομάτωση που διαφέρει, διότι δεν παράγει φλεγμονή (φλόγωση) των χειλιών, της μύτης, ή των οφθαλμών.
Πρόληψη της ασθένειας. Βασική πρόληψη είναι ο προληπτικός εμβολιασμός με πολυδύναμο εμβόλιο.
ΚΟΡΥΖΑ
Ένα απλό φτάρνισμα που οφείλεται σε ρεύμα αέρος ή σε σκόνη που προέρχεται από τις τροφές της χοάνης τροφοδοσίας, δεν είναι μολυσματική κόρυζα. Το κουνέλι φταρνίζεται πολύ εύκολα για να απαλλαγεί από τα μόρια σκόνης που το ενοχλούν. Αυτό το σύμπτωμα δεν πρέπει να ανησυχεί τον κουνελοτρόφο, αλλά πρέπει να τον κάνει προσεκτικό. Εάν το φτάρνισμα σταματάει γρήγορα δεν είναι δυσάρεστο. Το φτάρνισμα που οφείλεται στη μικροβιακή μολυσματική κόρυζα, εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενες συνεχείς κρίσεις φταρνίσματος και με χαρακτηριστικό σύμπτωμα την κατεβασιά λευκού Εκκρίματος από τη μύτη. Κατά της μόλυνσης αυτής γίνεται χρήση αντιβιοτικών μετά από κτηνιατρική συμβουλή. Η ανάπτυξη διαφόρων παρασίτων, όπως π.χ. σκουληκιών, ευνοούν την εξέλιξη της ασθένειας. Υπάρχουν πολλά εμβόλια που βοηθάνε στην πρόληψη της ασθένειας. Σε σοβαρές περιπτώσεις η έκκριση του πυώδους υγρού από τη μύτη μπορεί να προκαλέσει το θάνατο του ζώου. Δεν πρέπει να αμελούμε και να αφίνομε την κόρυζα να γίνεται χρόνια ασθένεια.
ΠΑΡΑΤΥΦΟΣ
Την ασθένεια προκαλεί η μόλυνση του ζώου από ένα ειδικό παρατυφικό μικρόβιο, που μεταφέρεται από τα ποντίκια και τους αρουραίους που είναι οι φορείς του. Το μικρόβιο είναι το Salmonela typhi. Εμφανίζεται συνήθως σε ζώα ηλικίας 2-3 μηνών.
Ο παράτυφος εκδηλώνεται συχνά, μα όχι πάντοτε, με διάρροια και εντερίτιδα. Παρουσιάζεται με διάφορες εκδηλώσεις και επιπλοκές όπως βρογχοπνευμονία, μέχρι και στείρωση, αποβολές στις κουνελομητέρες και θάνατος στα νεογέννητα.
Για την πρόληψη της ασθένειας γίνεται προληπτικός εμβολιασμός.
ΠΥΩΔΕΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Οι ασθένειες που εμφανίζονται με πύο υποδερμικά και κυρίως στην επιφάνεια της κεφαλής και του λαιμού, οφείλονται σε ένα μικρόβιο που ονομάζεται βάκιλλος του Schurmol από το όνομα του πρώτου επιστήμονα που το εντόπισε και και το μελέτησε.
Η θεραπεία γίνεται με προληπτικό εμβολιασμό και καθαριότητα.
Η αρρώστια εμφανίζεται κυρίως στα νεαρά κουνέλια.
ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ
Κύρια αιτία της εμφάνισης της αρώστιας είναι το αδυνάτισμα του ζώου και ο κακές συνθήκες υγιεινής στους κλωβούς.
Τα άρρωστα ζώα παρουσιάζουν μερικά συμπτώματα άσθματος, ή ανάλογα με την προέλευση της φυματίωσης, εξόγκωση των γαγγλίων, του λαιμού και των βουβώνων.
Είναι ασθένεια εξαιρετικά μολυσματική και αθεράπευτη.
ΠΑΡΑΦΥΜΑΤΙΩΣΗ
Είναι μια σπάνια ασθένεια, που όταν εμφανισθεί προκαλεί και τον θάνατο. Η θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικά και σουλφαμίδες.
μολυσματική μαστίτιδα
Είναι ασθένεια που προκαλεί φλόγωση και σκλήρυνση των μαστών. Εκτός από τη μαστίτιδα που μπορεί να προκληθεί από την Pasteurella, τα θηλυκό κουνέλια προσβάλλονται και από άλλες μικροβιακές μαστίτιδες που είναι μεταδοτικές.
Η ασθένεια παρουσιάζεται στις κουνελομητέρες κυρίως την εποχή τοι: θηλασμού. Πολλές φορές αιτία της εμφάνισης μπορεί να είναι, πλήγωμα της ρόγας του μαστού από τα κουνελάκια, αλλά και όταν το γάλα είναι πολύ και δε καταναλίσκεται από τα νεογέννητα, οπότε μένει στο μαστό, αλλοιώνεται και γίνεται αιμορραγικό. Η κουνελομητέρα στις περιπτώσεις αυτές πονάει πολύ και δεν αφίνει τα μικρά να θηλάσουν. Το γάλα τότε πετρώνει και είναι δυνατόν να δημιουργηθεί και απόστημα. Τότε τα κουνελάκια μένουν χωρίς γάλα και αν είναι πολύ μικρά πεθαίνουν από πείνα. Για να επιτύχομε αποσυμφόρηση εφαρμόζομε μασσάζ και βάζομε κομπρέσες ζεστού νερού που θα το εναλλάσσομε με κρύο. Αποτελεσματική είναι ακόμη η επάλλειψη του μαστού με ελαιόλαδο.
Κατά της μαστίτιδας υπάρχει εμβόλιο.
ΚΟΚΚΙΔΙΩΣΗ
Είναι μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες των κουνελιών και προκαλείται από μικροσκοπικούς οργανισμούς κοκκίδια ή Εϊμέρια, που ζουν ή στο συκώτι ή στα έντερα του ζώου.
Στην πράξη υπάρχουν δύο μορφές κοκκιδίωσης, η κοκκιδίωση του συκωτιού (ηπατική) και η κοκκιδίωση των εντέρων, (εντερική).
Εντερική κοκκιδίωση. Είναι ασθένεια που προκαλείται από ακανόνιστο πολλαπλασιασμό των κοκκιδίων, που οφείλεται στο Eimeria steidae. Είναι μικρά παρασιτικά μικρόβια, αόρατα με γυμνό μάτι, που αναπτύσσονται στα τοιχώματα των εντέρων και ειδικότερα στο λεπτό έντερο. Υπάρχει μια δωδεκάδα διαφορετικών κοκκιδίων στα έντερα του κουνελιού.
Τα συμπτώματα της αρρώστιας είναι διάρροια, αιματική μερικές φορές, αδυνάτισμα, τρίχες μπερδεμένες, φλόγωση της κοιλιάς και ίκτερος.
Η κοκκιδίωση προκαλεί αργοπορία στην ανάπτυξη και στη σεξουαλική ικανότητα του ζώου. Εμφανίζεται προπάντως στα νεαρά κουνέλια 3-5 εβδομάδων και κυρίως με τον απογαλακτισμό. Η εμφάνιση της ασθένειας μπορεί να προκαλέσει το θάνατο στα μικρά κουνέλια, ενώ τα μεγάλα είναι πιο ανθεκτικά.
Τα κοκκίδια είναι πρωτόζωα (σπορόζωα) και εγκαθίστανται υπό μορφή κυστεων στα έντερα και το συκώτι. Στον οργανισμό εισάγονται με τις τροφές ή το πόσιμο νερό που είναι μολυσμένα από τα κόπρανα άλλων προσβλημένων ζώων.
Στο συκώτι η κοκκιδίωση εμφανίζεται με τη μορφή κηλίδων κυμαινόμενου μεγέθους. Αυτό δίδει το λεγόμενο κηλιδωτό συκώτι. Πολλές φορές όμως αυτές οι κηλίδες μπορεί να προέρχονται από άλλες αιτίες, όπως από κυστικέρκωση, δίστομο το ηπατικό, ψευδοφυματίωση κ.λπ., γιαυτό επιβάλλεται εργαστηριακή διαπίστωση.
Στα έντερα εμφανίζεται με λευκές πλάκες ελαφρά σκοτεινές.
Ηπατική κοκκιδίωση.
Από την ηπατική κοκκιδίωση τα ζώα σπάνια πεθαίνουν. Οι εντερικές διαταραχές και η διάρροια δεν παρουσιάζονται, ή είναι σπάνιες σαυτή τη μορφή της αρρώστιας.
Οι κοκκιδιώσεις οφείλονται σε πέντε διαφορετικά είδη κοκκιδίων. Ένα για συκώτι και τέσσερα για τα έντερα. Οι ωοκύστες των κοκκιδίων αντέχουν πολύ κ μπορεί να ζήσουν και πάνω από ένα χρόνο. Η θερμοκρασία πάνω από 40° Κελσυ και το όξινο περιβάλλον τις καταστρέφει.
ΛΑΜΒΛΙΩΣΗ
Η λαμβλίωση είναι παρασιτική ασθένεια, που οφείλεται σε ένα μικροσκοπικο οργανισμό, που αναπτύσσεται στα έντερα και ανήκει στα λεγόμενα μαστιγοφόρα (πρωτόζωα). Η ασθένεια είναι πολύ σοβαρή και μπορεί να καταστρέψει ολόκληρα κοπάδια. Προσβάλλει περισσότερο τα ηλικιωμένα ζώα που πεθαίνουν.Το κουνέλι ενώ το βράδυ είναι καλά, βρίσκεται το πρωί απομονωμένο σε μια γωνια της φωλιάς του κουβαριασμένο σαν σβώλος και αρνείται την τροφή. Το έντερο του ζώου δεν λειτουργεί και το ζώο είναι λίγο βασανισμένο, λίγο μετεωρισμένο και γιαυτό η πάθηση έχει το όνομα πνευμάτωση. Ο θάνατος επέρχεται σε 24 ώρες ή το πολύ σε 48 ώρες. Το παχύ έντερο είναι κενό τροφών και γεμάτο αέρα. Οι μικροσκοπικές έρευνες δεν δίδουν αποτέλεσμα στα σφαγεία, διότι η λαμβλία η εντερική, ή το λεγόμενο μεγάστομο το εντεριι καταστρέφεται αμέσως μετά το την αποκοπή του απο το ζώο.
ΑΝΑΙΜΙΑ
Μερικές από τις κύριες αιτίες της ασθένειας είναι η κακή διατροφή, η συνεχής έλλειψη βιταμινών, ή ορυκτών ουσιών.
Πρέπει τα νεογέννητα να αφίνονται πολύ χρόνο στη κουνελομητέρα, διότι η ελλειπής τροφοδοσία με γάλα της κουνελομητέρας είναι μια από τις κύριες αιτίες της αναιμίας. Η έλλειψη σωστών συνθηκών υγιεινής είναι και αυτή μια αιτία εμφάνισης της ασθένειας.
ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΣ - ΟΦΘΑΛΜΙΑ
Η ασθένεια αυτή έχει πολλές αιτίες. Εμφανίζεται με υπερβολική υγρασία στα μάτια, με σχηματισμό τσίμπλας, που σιγά-σιγά γίνεται κάκαρδο, και με φούσκωμα των βλεφάρων.
Η θεραπεία αυτής της αρώστιας είναι δύσκολη και πολύ κουραστική για το ζώο, αλλά και για τον άνθρωπο που είναι επιφορτισμένος να το περιποιείται. Γενικά όμως με τον καιρό σταματάει και θεραπεύεται γρήγορα. Αντίθετα όταν παραμεληθεί, συμβαίνουν σύνδρομα, όπως αδυνάτισμα των ζώων.
Για να καταπολεμήσομε την ασθένεια εφαρμόζομε το πλύσιμο των ματιών με εκχύλισμα χαμομηλιού και καθάρισμα με αποστειρωμένη γάζα.
ΜΥΞΟΜΑΤΩΣΗ
Η ασθένεια ανακαλύφθηκε από τον Sanarelli το 1897. Προσβάλλει κυρίως τα αγριοκούνελα, αλλά πολλές φορές και τα οικοδίαιτα και τους λαγούς. Οφείλεται τε διηθητό ιό, Myxomatosus Sanarelli που αντέχει στα αντιβιοτικά, αλλά ιδρανοποιείται σε υγρή θερμοκρασία των 55° Κελσίου.Στη Βραζιλία παρατηρήθηκε σε αγριοκούνελα του είδους Sylvilagus και στη συνέχεια μεταδόθηκε στη Γαλλία, Βέλγιο, Ολανδία, Γερμανία και Αγγλία. Το θέρος ευνοεί την ανάπτυξη της αρώστιας.
Η περίοδος της επώασης διαρκεί 2-10 ημέρες και μετά εμφανίζεται με μια βλεφαρίτιδα (φλόγωση του συνδετικού ιστού) που συνοδεύεται από πυώδη βλεννοποίηση γύρω από τα ρινικά βοθρία και τους συνδετικούς θύλακες. Στη συνέχεια εμφανίζεται οίδημα στα βλέφαρα. Το οίδημα αυτό αναπτύσσεται στα χείλη, στη βάση των αυτιών και η κεφαλή του κουνελιού μεταμορφώνεται και πέρνει μορφή που ονομάζεται «Λεόντειος». Επίσης παρατηρείται μία φλόγωση του αιδοίου, της πόσθης, του όσχεου και μερικές φορές ορχίτις.Χαρακτηριστικά της ασθένειας είναι η εμφάνιση σε διάφορα μέρη του σώματος του ζώου και κάτω από το δέρμα οιδημάτων. Είναι ορατά με γυμνό μάτι, ανώδυνα στην αρχή και στερεά. Έπειτα μαλακώνουν και πυορροούν.
Το προσβλημένο ζώο μετά από μεγάλο αδυνάτισμα πεθαίνει την 4η-10η ημέρα. Σε οξεία μορφή και μάλιστα για το είδος Oryctolagus (ευρωπαϊκό κουνέλι) ο θάνατος είναι σχεδόν ολοκληρωτικός.
Στο Αμερικανικό είδος Sylvilagus η ασθένεια θεραπεύεται και δεν είναι θανατηφόρος.
Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με πολλούς τρόπους. Με επαφή του ζώου με άρρωστο, οπότε ο ιός εισέρχεται στο γερό κουνέλι από τους εξωτερικούς βλενογόνους και από το δέρμα. Με την τροφή ή τη χρήση κλωβών που έχουν φιλοξενηθεί άρρωστα ζώα. Με τα πουλιά, τους σκύλους και τους ανθρώπους που ζουν στο κουνελοτροφείο. Με τα έντομα και κυρίως τα κουνούπια. Έχει αποδειχθεί ότι η εξάπλωση του ιού της μυξομάτωσης είναι ευκολότερη και ταχύτερη σε κουνελοτροφεία που είναι εγκατεστημένα κοντά σε στάσιμα νερά, σε λίμνες και ποτάμια.
Στο παραμικρό θόρυβο τα προσβλημένα ζώα ανασηκώνονται απότομα και ορθώνουν τα αυτιά τους. Υπάρχει η υποξεία μορφή της Μυξομάτωσης και μια τρίτη κατά την οποία εμφανίζεται η επιβολβίτης. Όσα από τα προσβλημένα κουνέλια επιζήσουν, αποκτούν επίκτητη ανοσία, δηλαδή δεν προσβάλλονται από την ασθένεια κατά το υπόλοιπο της ζωής τους, είναι όμως παθητικοί φορείς του ιού για πολύ καιρό.
Επειδή η Μυξομάτωση είναι σοβαρότατη λοιμώδης ασθένεια, πρέπει να αναφέρεται η εμφάνιση της στις δημόσιες υγειονομικές υπηρεσίες, για τη λήψη των ενδεικνυομένων μέτρων,.
ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΩΣΗ
Η σπειροχαίτωση ονομάζεται και σύφιλις των κουνελιών. Είναι αφροδίσιο νόσημα, πολύ σοβαρό, μεταδοτικό και χρόνιο.
Οφείλεται σε τρεπόνημα ή σπειροχαίτη και διαφέρει της σύφιλης του ανθρώπου. Εντοπίζεται στα γεννητικά όργανα του ζώου ή και στα μάτια. Μεταδίδεται με απ' ευθείας επαφή κατά τη σεξουαλική σχέση ή είναι και κληρονομική.
ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΣ
Είναι φλεγμονή του περιτόναιου. Προκαλεί λίγο πυρετό, διακοπτόμενη αναπνοή και δύσπνοια. Η ασθένεια είναι θανατηφόρος και αθεράπευτη, αλλά ευτυχώς εμφανίζεται σπανιότατα.
ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΤΙΣ
Είναι φλεγμονή του περικαρδίου, που επιφέρει χωρίς κανένα σύμπτωμα τον κεραυνοβόλο θάνατο του κουνελιού.
ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ
Η πνευμονία είναι λοιμώδης νόσος που προσβάλει τα ζώα που είναι εκτεθημένα σε ρεύματα αέρος. Τα συμπτώματα είναι διακεκομένη αναπνοή, βλεννοπύηση, ανορεξία, εξάντληση και υψηλός πυρετός. Το προσβλημένο ζώο πρέπει να απομονωθεί και τοποθετηθεί σε ξηρό περιβάλλον προστατευμένο από ρεύματα αέρος.
ΜΗΝΙΓΓΟΕΓΚΕΦΑΛΙΤΙΣ
Η νόσος αυτή είναι πολύ λίγο συχνή και μπορεί να παρουσιαστεί με ένα ή δύο κρούσματα σε ένα κουνελοτροφείο. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η περιστροφή της κεφαλής του κουνελιού γύρω από τον άξονα της. Το πρωί βλέπομε ένα κουνέλι που το βράδυ ήταν καλά, παρουσιάζει ένα αυτί, μια κεφαλή σκυμμένη και να γέρνει προς τη πλευρά του αυτιού. Στις επόμενες μέρες το κουνέλι βλέπει συνέχεια προς πλευρά και τρώει στην ίδια θέση. Σε βαρυές περιπτώσεις το κουνέλι κυττάζει πάντοτε προς τα πάνω και τις περισσότερες φορές πεθαίνει. Η
ασθένεια αυτή έχει τα ίδια συμπτώματα με την ψώρα των αυτιών.
ΣΙΕΛΟΡΡΟΙΑ
Είναι μια ασθένεια συχνή στις φωλιές των κουνελιών. Κύρια αιτία της είναι γενικά η πέψη. Χαρακτηρίζεται με την εμφάνιση γλοιώδους σιέλου στο ρύγχος του ζώου που έχει προσβληθεί. Συμβαίνει σε μικρά κουνέλια που απογαλακτίζονται γρήγορα ή που τρώνε ξηρές ουσίες και κάπως σκληρές. Το πρώτο μέτρο που πρέπει να λάβομε είναι να απομονώσομε το άρρωστο ζώο, να το πλύνομε στο ρύγχος και να το διαθρέψομε με ξηρή βρώμη, ή πολτό από πατζάρια και χονδρό πίτυρο. Δεν πρέπει να το ταΐσομε με σέλινο, λάχανο, αντίδια, ή άλλα φυτικά προϊόντα.
ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ
Οφείλεται σε πολύ στυπτική και ξηρή τροφή. Η δυσκοιλιότητα εμφανίζεται με ανορεξία και με μικρά-μικρά περιττώματα. Αρκεί να δόσομε στο ζώο σιτηρέσιο με χόρτα φρέσκα πράσινα, όπως μαρούλια, φύλλα λάχανου και πατζαριών ανακατεμμένες με υγρά πίτυρα. Στη περίπτωση που η δυσκοιλιότητα συνεχίζεται ένα κουτάλι ρετσινόλαδο είναι αρκετό για να απαλλάξει το ζώο από τη δυσκοιλιότητα. Η χορήγηση των πιο πάνω πρέπει να είναι η κανονική, γιατί μπορεί να πέσομε στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή την ευκοιλιότητα. Καλύτερα είναι αν η νόσος έχει έκταση να συμβουλευθούμε τον κτηνίατρο.
ΕΥΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ - ΔΙΑΡΡΟΙΑ
Η ευκοιλιότητα προσβάλει τα κουνέλια με απότομες αλλαγές της τροφής, στη περίοδο του απογαλακτισμού των νεογέννητων. Ακόμη από χαλασμένες τροφές, από παγωμένες, ή ακόμη και από παγωμένο νερό. Για να διακοπεί η διάρροια πρέπει να χορηγήσομε στο ζώο σιτηρέσιο με κριθάρι, ξηρή νομή και μερικούς βλαστούς πιπερόριζας, λίγη βρώμη και πίτυρα.
Σε σοβαρές περιπτώσεις τα απορρίματα γίνονται πολύ υγρά και περνούν κίτρινο χρώμα. Η διάρροια τότε μετατρέπεται σε σηψαιμία. Στη περίπτωση αυτή πρέπει να απομονώσομε το ζώο, να γίνει απολύμανση του κλωβού, και να χορηγήσομε στο ζώο νωπή ξηρή τροφή από αρωματικά φυτά, πολύ πίτυρο.
ΓΟΝΟΡΡΟΙΑ - ΒΛΕΝΝΟΡΡΑΓΙΑ - ΒΛΕΝΝΟΡΡΟΙΑ
Είναι αφροδίσια νόσος που εμφανίζεται με εκροή βλεννώδους και πυώδους υγρού από την ουρήθρα. Αιτία είναι ο γονόκοκκος που μεταφέρεται κατά τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί η αρρώστια να γίνει χρόνια και να προκαλέσει στένωση της ουρήθρας, προστάτη, φλεγμονή της κύστης, αθρίτιδα, φλεγμονή των καρδιακών βαλβίδων, στειρότητα κ.λπ. Ο γονόκοκκος προσβάλλει επίσης και τους οφθαλμούς όταν έλθει σε επαφή και μπορεί να φτάσει και μέχρι την τύφλωση.
ΚΑΧΕΞΙΑ
Οφείλεται σε υπερβολική χρήση υδαρών τροφών και πολύ άμυλο. Τα νεαρά κουνέλια προσβάλλονται ευκολότερα. Προτείνεται η χορήγηση ξηρών τροφών και δροσιστικών, όπως και καθαρτικών, ραδίκι, φύλλα αγγελικής, βλαστούς ιτιάς κ.λπ.
σπασμοί
Οι σπασμοί είναι ασθένειες νευροφυτικές, πολύ περίπλοκες και προσβάλλουν κυρίως τα νεαρά κουνέλια. Μπορεί να οφείλονται σε παραμελημένη καχεξία, σε σκουλήκια των εντέρων, σε κακές συνθήκες διαμονής, αλλά και σε ισχυρό τρόμο. Σε σοβαρές καταστάσεις έχομε βογγητό του άρωστου ζώου, σιελόρροια, περιστροφικές κινήσεις της οφθαλμικής κόγχης. Σε περιπτώσεις κακοήθους πάθησης εφαρμόζομε την απομόνωση του ζώου σε ξηρό και ήσυχο περιβάλλον.
ΨΩΡΑ ΤΩΝ ΑΥΤΙΩΝ
Είναι μια ασθένεια πολύ ενοχλητική για τα κουνέλια. Οφείλεται συνηθέστατα σε ένα άκαρι (παράσιτο μικρού μεγέθους, χωρίς οφθαλμούς και με στοματικούς μυζητήρες), που αναπτύσεται στην ακαθαρσία. Το έντομο φονεύεται εύκολα με ζεστό νερό.
Η ψώρα εκδηλώνεται με άφθονη κίτρινη έκκρηση από το αυτί. Το άρρωστο ζώο χάνει την όρεξη του, μένει ακίνητο, δεν σταματάει να ξύνεται και να κουνάει το κεφάλι του με βία. Εάν η αρώστια παραμεληθεί, εμφανίζονται κρούστες, η όψη του κουνελιού γίνεται απεχθής, και πολλές φορές τρυπάει το τύμπανο του αυτιού και συμπαρασύρει το κουνέλι στο θάνατο.
Για τη θεραπεία της ασθένειας εισάγομε στο αυτί του άρωστου ζώου λίγο μπαμπάκι βουτηγμένο σε μίγμα αμυγδελαίου και αιθεριούχου ελαίου αγγουριού
10%. Όταν οι κρούστες της πληγής έχουν εμφανισθεί πλένομε το μέρος με ζεστό νερό και σαπούνι.
ΨΩΡΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Η ασθένεια αυτή είναι δυσκολοθεράπευτη. Οφείλεται σε μία μικρή αράχνη που εγκαθίσταται μέσα στο δέρμα και κυρίως γύρω από τα μάτια, τη μύτη, τις βάσεις των αυτιών, αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος.
Οι τρίχες του προσβλημένου ζώου πέφτουν και το δέρμα κοκκινίζει και βγάζει ένα υγρό που σιγά-σιγά ξηραίνεται και σχηματίζει κουκουτσάκια. Το ζώο συνεχώς αδυνατίζει, χάνει την όρεξη του και αν δεν εφαρμοσθεί γρήγορα η θεραπεία το ζώο πεθαίνει από το αδυνάτισμα, την νευρικότητα, τον παρασιτισμό, αλλά και από προσβολή των χειλιών του που τα εμποδίζει να φάνε.
Τα προσβλημένα ζώα πρέπει να απομονώνονται και να απολυμαίνονται οι κλωβοί και όλα τα σκεύη που χρησιμοποιήθηκαν από το ζώο και τον άνθρωπο που το φροντίζει.
ΚΕΝΟΥΡΩΣΗ
Η κενούρωση παράγεται από μια ταινία που από το έντερο γλυστράει κάτω από το δέρμα. Μπαίνει στο ζώο με τις τροφές που έχουν μολυνθεί από ταινία των σκύλων που είναι και οι φορείς της ασθένειας. Υπάρχουν δύο είδη κένουρων. Η κενούρωση του σώματος και η κενούρωση του εγκεφάλου.
Η προσβολή με το πρώτο είδος προκαλεί πολύ αδυνάτισμα. Εισάγεται στο στομάχι υπό μορφή εμβρύου εξελίσεται και μετασχηματίζεται σε νύμφη στους ιστούς των μυών. Στο σώμα του προσβλημένου κουνελιού παρουσιάζονται μαλακές φλύκταινες διαφόρων διαστάσεων, που περιέχουν διαφανές υγρό με πολυάριθμες νύμφες της ταινίας μικρών διαστάσεων.
Πολλές φορές η κενούρωση συγχέεται με ένα οίδημα του λαιμού. Για να το διαπιστώσομε αρκεί να τρυπήσομε τον όγκο, οπότε εάν είναι κενούρωση θα βγει καθαρό υγρό, εάν είναι οίδημα το υγρό θα είναι πυώδες.
Η δεύτερη μορφή είναι η κενούρωση του εγκεφάλου που είναι μεν ολιγότερο συνήθης, αλλά πολύ σοβαρή. Στη περίπτωση αυτή οι νύμφες εγκαθίστανται στο νευρικό σύστημα και προκαλούν οξεία φλεγμονή στον εγκέφαλο. Ο νωτιαίος μυελός προκαλεί συμπτωματική νευρική ανισορροπία, που τα εξωτερικά συμπτώματα είναι πολυάριθμα, όπως στραβισμός, διάστρεμμα της κεφαλής κ.λπ.
Για τη θεραπεία μόνο προφυλακτικά μέτρα μπορούμε να πέρνομε. Τα μέτρα είναι τα ίδια με τα μέτρα που πέρνομε για την πρόληψη της κυστικέρκωσης που αναφέρομε πιο κάτω.
ΚΥΣΤΙΚΕΡΚΩΣΗ
Είναι παρασιτική ασθένεια που εκδηλώνεται με οξεία φλεγμονή του συκωτιού και του περιτόναιου.
Ο φορέας του παρασίτου, ταινία πισοειδής, εξελίσεται στο έντερο του σκύλου και εξέρχεται με τις εκκενώσεις. Τα κουνέλια εισάγουν τα αυγά του παράσιτου στο στομάχι τους με τις φυτικές τροφές και το νερό που έχουν μολυνθεί. Η ασθένεια είναι δυσκολοθεράπευτη. Εάν ο αριθμός των κυστικέρκων είναι πολύ μεγάλος, τότε μπορεί να εμφανισθεί οξεία περιτονίτιδα, ή αιμοραγική ηπατίτιδα, που τις περισσότερες φορές προκαλεί το θάνατο του ζώου.
Το προσβλημένο ζώο τρώει πολύ, αλλά και συγχρόνως αδυνατίζει. Μερικές φορές παρατηρείται ελαφρά εξόγκωση της κοιλιάς, πυρετός και εξασθένηση του ζώου.
Προς αποτροπή κάθε μόλυνσης, επιβάλλεται η απομόνωση των ασθενών σκύλων και η χορήγηση ταινιοφάγων φαρμάκων.
ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ
Είναι ασθένεια αθεράπευτη και πολύ μολυσματική. Εμφανίζεται με ελκώδεις και πυώδεις πλάκες στη κοιλιά, στους μηρούς, στο ρύγχος και αλλού.
ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΕΙΔΩΣΗ
Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε πράσινα σκουλήκια, όπως ο Ευστρόγγυλος ο γίγας (Eustrogylus gigas), παράσιτο της τάξης των νηματελμίνδων, σκουλήκια που ονομάζονται και στρογγυλίδαι.
Εισέρχεται στο στομάχι του ζώου με μολυσμένες τροφές και από τα περιττώματα άλλου άρωστου ζώου.
Προσβάλλεται κυρίως ο λαγός και σπάνια το αγριοκούνελο, σπανιότερα εμφανίζεται σε ήμερα κουνέλια. Τα παράσιτα τρέφονται και αναπτύσονται με το αίμα του ζώου, το ζώο αδυνατίζει συνεχώς, δεν αναπτύσεται, δεν αναπαράγει.
ΟΞΥΟΥΡΩΣΗ
Η ασθένεια οφείλεται σε σκουλήκια της τάξης των νηματωδών της οικογενείας των ασκαρίδων. Έχουν μήκος 4-9 χιλιοστά και πολλές φορές 1 εκατ. ανάλογα με το φύλο. Ζει σαν παράσιτο στον εντερικό σωλήνα του κουνελιού. Προκαλεί διάρροια και αδυνάτισμα στο προσβλημένο ζώο που στη διάρκεια πεθαίνει από εξάντληση.
παράλυση
Η ασθένεια προσβάλλει συνήθως τα νεαρά κουνέλια που ζουν σε στενούς κλωβούς. Χαρακτηρίζεται από ακινησία του επάνω τμήματος του ζώου. Η ακινησία μεταδίδεται μερικές φορές και στην κύστη και στα έντερα. Η θεραπεία επιτυγχάνεται με τη μεταφορά και τοποθέτηση των προσβλημένων ζώων σε ευρύχωρους κουνελοκλωβούς.
προσβολή απο τσιμπούρια
Όπως όλα τα θηλαστικά ζώα, έτσι και τα κουνέλια είναι θύματα των τσιμπουριών. Κρυμένα μέσα στο τρίχωμα του ζώου είναι δύσκολο να τα ανακαλύψομε. Όπως όλα τα παράσιτα έτσι και τα τσιμπούρια προσκολλημένα στο δέρμα του ζώου τρέφονται με το αίμα του. Δεν πρέπει να τραβήξομε το τσιμπούρι απότομα, για να το αποσπάσομε από το δέρμα του ζώου, γιατί μένει το κεφάλι του στο δέρμα και μπορεί να σχηματίσει απόστημα. Είναι προτιμότερο να ρίξομε στο παράσιτο μια σταγόνα πετρελαίου και αυτό θα πέσει μόνο του οπότε το θανατώνομε.
ΘΗΛΩΜΑΤΩΣΗ
Είναι ασθένεια ήπια και σπάνια, που προσβάλλει κυρίως τα νεαρά κουνέλια. Χαρακτηρίζεται με την εμφάνιση στο σώμα του ζώου, σε διάφορα μέρη, τη λεγόμενη μυρμηκία ή θήλωμα. Τα θηλώματα μπορούν να λάβουν μεγάλες διαστάσεις και να ραγισθούν. Η θηλωμάτωση είναι λίγο μολυσματική.
ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΩΣΗ
Δεν είναι ασθένεια, αλλά το πλείστον ένα σύμπτωμα μιας κοκκιδίωσης ( προχωρημένο στάδιο. Για τη θεραπεία χρησιμοποιούμε ό,τι και για την κοκκιδίωση.
μολύνσεις του πρωκτού
Οι μολύνσεις του πρωκτού οφείλονται στην ακαθαρσία του εδάφους απο περιττώματα του ζώου. Η καθαριότητα του χώρου και η απολύμανση με απολυμαντικές ουσίες είναι τα πρώτα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται. Σε σοβαρές καταστάσει γίνονται ενέσεις με αντιβιοτικά.
ΥΔΡΟΠΙΚΙΑ
Η ασθένεια εμφανίζεται με συγκέντρωση υγρού (ιχώρ) στη κύστη. Προκαλείται γενικά από τη χρήση υδαρών τροφών για τη διατροφή του ζώου. Θεραπεύετα με τη χρήση ξηρών τροφών και αρωματικών φυτών στα οποία προσθέτομε λίγο μαγειρικό αλάτι.
ΒΛΑΒΕΣ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ
Συχνά οφείλονται σε ακατάλληλους και αδέξιους χειρισμούς των ανθρώπων, που προκαλούν ξαφνικά αναπηδήματα του ζώου και σύγκρουση με το τοιχώματα του κλωβού, αλλά και η εμφάνιση εχθρών του κουνελιού μπορεί νο προκαλέσει την αναταραχή στο κουνελοκλωβό και να προκαλέσει αυτά το χτυπήματα του ζώου. Με λεπτό χειρισμό των κουνελιών και με προφυλακτικά μέτρα κατά της παρουσίας εχθρών αποφεύγονται οι βλάβες αυτές.
ΑΧΩΡ - ΚΑΣΙΔΑ
Παρουσιάζεται με πυώδεις κρούστες λευκού εκκρήματος κυρίως στις πατούσες και στο κεφάλι του ζώου, αλλά μερικές φορές και σε όλο το σώμα.
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ
Μπορεί να παρουσιασθούν από επικίνδυνα και δηλητηριώδη φυτά, όπως κώνειο, κουσκούτα, φύλλα ζαχαρότευτλων, σίκαλη κ.λπ.
Επίσης μπορούν να προκληθούν από διάφορα άλατα, όπως αρσενικού, μολύβδου, φωσφόρου, σιδήρου κ.λπ., όπως επίσης από απροσεξία του κουνελο-:ροφείου που τοποθετεί ποντικοδολώματα.
ΑΒΙΤΑΜΙΝΩΣΕΙΣ - ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
1ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη Α. Η έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης Α προκαλεί ξηροφθαλμία, μείωση του ρυθμού αύξησης, μειωμένη αντίσταση του οργανισμού σε μεταδοτικές ασθένειες, αδυνάτισμα, αλλά ακόμη και αλλοιώσεις στα γεννητικά όργανα των θηλυκών, ελλειπή γονιμοποίηση, αλλοιώσεις των εμβρύων, αποβολή, ή και θάνατος των εμβρύων. Αναφέρεται επίσης ότι η έλλειψη βιταμίνης Α προκαλεί τον καννιβαλισμό στις κουνελομητέρες.
Η ασθένεια αποφεύγεται με προσθήκη στις τροφές της βιταμίνης ή με χορήγηση τροφών που περιέχουν αυτή τη βιταμίνη, όπως ο κίτρινος αραβόσιτος.
2ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη Β. Η βιταμίνη Β διακρίνεται σε βιταμίνη Β1 και Β2- Η έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης Β1 προκαλεί διαταραχές του νευρικού τυστήματος, μερική παράλυση, σπασμούς, αδυνάτισμα με εκδηλώσεις δερματι-:ών ανωμαλιών κλπ. Λέγεται και βιταμίνη Β,, ή ανευρίνη. Η βιταμίνη Β2, ή λακτοφλαβίνη, ή αντιαναιμική, είναι αντιπελλαργική και η έλλειψη της προκαλεί αδυνάτισμα, μείωση της αντίστασης του οργανισμού σε μολυσματικές ασθένειες κλπ.
Όλα τα πράσινα χόρτα έχουν βιταμίνη της ομάδας Β, ακόμη η μαγιά της μπύρας, τα χονδρά πίτυρα, αλλά και οι συνθετικές τροφές στις οποίες γίνεται τεχνική προσθήκη της βιταμίνης. Σε κάθε χιλιόγραμμο συνθετικής τροφής προστίθεται βιταμίνη Β σε ελάχιστες ποσότητες, βιταμίνη Β1 ένα μέχρι δύο χιλιοστά του γραμμαρίου και βιταμίνη Β2 δύο μέχρι τέσσερα χιλιοστά του γραμμαρίου.
3ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη C. Η έλλειψη της βιταμίνης C, προκαλεί στον οργανισμό του κουνελιού αιμορραγία των ούλων και γενική φλόγωση στο στόμα, το λεγόμενο σκορβούτο.
Η βιταμίνη C βρίσκεται στα λαχανικά, τα φρούτα κ.λπ.
4ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη D. Η έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης D προκαλεί στον οργανισμό καθυστέρηση της ανάπτυξης του σκελετού. Τα κόκκαλα δεν πήζουν εύκολα, γίνονται λεπτά και στους συνδέσμους παρουσιάζοι αρθρίτιδες. Επίσης εμφανίζονται στο ζώο ραχίτιδες, έκδηλη αδυναμία στα πόδια, καθυστερημένη ανάπτυξη.
Η βιταμίνη D βρίσκεται στο μουρουνέλαιο, στα φύκια και στις συνθετικέw τυποποιημένες τροφές. Η προσθήκη μεγαλύτερης ποσότητας από 10-15% κριθή στο σιτηρέσιο, υποστηρίζεται, ότι μπορεί να προκαλέσει την εκδήλωση τη αβιταμίνωσης D.
5ον. Αβιταμίνωση απo βιταμίνη Ε. Η βιταμίνη Ε φέρεται σαν γεννετική αντιστειρωτική, ή αναπαραγωγική, διότι η έλλειψη της από τον οργανισμό το ζώου, προκαλεί αποβολές, αλλά ακόμη και στείρωση.
Η ύπαρξη αρκετής ποσότητας βιταμίνης Ε στο σιτάρι προλαμβάνει τη αβιταμίνωση.
6ον. Αβιταμίνωση από βιταμίνη Κ. Η βιταμίνη Κ αυξάνει την πηκτικότητα το αίματος και ονομάζεται θρομβωτική ή αντιαιμορραγική. Επίσης θεωρείται όι διατηρεί ισορροπία θρέψης. Προστίθεται συνήθως στο σιτηρέσιο των κουνελιώ μέχρι 3 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης Κ3 ανά χιλιόγραμμο έτοιμης τροφής.
ΑΠΟΒΟΛΗ
Οι αποβολές μπορεί να προέλθουν από πολλές αιτίες. Μερικές απ'αυτές είναι διάφορες μολύνσεις. Διάφορες καταθλίψεις (στρες), που μπορεί να οφείλονται, σε έλλειψη ησυχίας, όπως η παρουσία σκύλων, ποντικών, επισκεπτών κ.λπ. Διάφορες επεμβάσεις και εμβολιασμοί κατά το τέλος της κυοφορίας.
ΑΣΘΜΑ
Είναι μια ασθένεια πολύ μεταδοτική και απαιτεί μακροχρόνια θεραπεία. Μπορεί να προέλθει από κατάρρουν που δεν θεραπεύτηκε με σωστή νοσηλεία.
Το ζώο βήχει συχνά με μια σπασμοδική ανησυχία και διαρκώς φαίνεται να υποφέρει.
Για την πρόληψη της ασθένειας πρέπει να αποφεύγεται η υγρασία και τα νεύματα του αέρος.
μετεωρισμός
Ο μετεωρισμός ή φούσκωμα της κοιλιάς είναι ασθένεια που προκαλεί στα κουνέλια έλλειψη όρεξης για φαγητό, δυσκολία στην αναπνοή, μελαγχολία, βλέφαρα βαριά, ανορθωμένες τρίχες και το ζώο παραμένει ακίνητο.
Συνήθως αυτό συμβαίνει από αταξία της διατροφής, δηλαδή αλλαγή από ξηρή φοφή σε πράσινη τροφή. Επίσης ο μετεωρισμός μπορεί να προέλθει από μια παρασιτική μόλυνση του πεπτικού συστήματος, όπως οι ταινίες, η κοκκιδίαση, η ϊλεννώδης εντερίτης κ.λπ. Στα μικρά κουνέλια κυρίως αλλά και στα μεγάλα μπορεί να προκληθεί από αναμένες τροφές κι από πολύ νερό.
Συνηθισμένες περιπτώσεις θεραπεύονται με ελαφρό τρίψιμο της κοιλιάς, με λίγο ζεστό γάλα με σταγόνες αμμωνίας.
ΕΝΤΕΡΙΤΙΣ
Η εντερίτις στο μικρό κουνέλι χαρακτηρίζεται με φλόγωση των εντέρων. Τα ζώα χάνουν την όρεξη τους και έχουν μεγάλη δίψα. Το στομάχι τους φαίνεται φουσκωμένο, τα περιττώματα τους είναι υδαρή και λαμπερά. Μπορεί στις περιπτώσεις αυτές να ακολουθήσει διάρροια, που αν συνεχισθεί για αρκετές ημέρες προκαλεί το θάνατο στο ζώο.
ΟΙΔΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ
Χαρακτηρίζεται με βρογχοκοίλη του λαιμού και διαπιστώνεται εύκολα, με πίεση με τα δάκτυλά μας.
ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Ανακεφαλαιώνοντας τα όσα αναφέραμε για τις διάφορες ασθένειες των κουνελιών, μπορούμε να συμπεράνομε πως με την εφαρμογή μερικών βασικών κανόνων είναι δυνατή η πρόληψη των περισσοτέρων ασθενειών. Οι κανόνες αυτό είναι:
— Καθαρισμός, απολύμανση των κλωβών και των χώρων διαμονής, κατάλλη*
λοι όροι διαμονής, αερισμός, υγρασία, θερμοκρασία.
— Τα άρρωστα ζώα πρέπει να απομονώνονται και να εφαρμόζεται αυστηρή και δυνατή θεραπεία.
— Εμβολιασμός και καταπολέμηση των κουνουπιών, των μυιών, των ποντι*
κών κ.λπ.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!
Η βασικη προυποθεση για την υγεια του κουνελιου ειναι να μενει το κλουβι καθαρο
